 |
||
|
|
Praca za granicą Jedną z podstawowych zasad, na której opiera się funkcjonowanie szeroko rozumianej wspólnej polityki gospodarczej i społecznej Unii Europejskiej jest zasada swobodnego przepływu osób (obok swobody przepływu dóbr, usług i kapitału). Zasada ta gwarantuje swobodny dostęp do rynku pracy i polega na zniesieniu wszelkiej dyskryminacji ze względu na narodowość w zakresie możliwości podejmowania pracy, warunków zatrudnienia, wynagrodzeń i szkolenia zawodowego. Swobodny przepływ osób odbywa się nie tylko na obszarze UE. Swoboda rozciąga się na wszystkie państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), czyli także na Norwegię, Islandię i Lichtenstein. Swoboda przepływu osób to prawo do osiedlania się, pracy i korzystania z zabezpieczenia społecznego w każdym państwie należącym do UE, bez względu na to, którego państwa członkowskiego obywatelstwo posiadamy. Jednak w pierwszej fazie członkostwa Polski w strukturach UE będą obowiązują okresy przejściowe polegające na ograniczeniu swobodnego przepływu pracowników do państw członkowskich krajów Unii Europejskiej według zasady 2+3+2. Zgodnie z tym stanowiskiem, państwa członkowskie będą decydować o otwarciu swoich rynków pracy po okresie dwóch, pięciu lub siedmiu lat na podstawie odpowiednich badań dotyczących sytuacji na tamtejszych rynkach pracy, uwzględniając możliwość wystąpienia zagrożenia destabilizacji rynku pracy ze względu na napływ pracowników |
|